Zoekresultaten

Tijdens de Marché du Film - Festival de Cannes werd de eerste editie van het MIFF Magazine gelanceerd, een productie van het Razor Reel Flanders Film Fest speciaal voor de Méliès International Festivals Federation - MIFF In deze publicatie van maar liefst 60 pagina's trakteren we je op leuke interviews, genre film nieuws, MIFF nieuws,... Benieuwd? Lees deze dan nu online via www.miffmagazine.com In samenwerking met Razor Reel Flanders Film Fest, Méliès International Festivals Federation - MIFF en Fast Forward

Alle deuren met 3 sloten vergrendeld, de ramen potdicht en na het bekijken van The Strangers: Chapter 1 zin in nog meer home invasion films? Dan schuiven wij een (dreig)briefje met 10 bloedstollende titels onder de deur. Onze tips: The Lonely Villa (1909) We starten bij het prille begin met één van de allereerste films in het genre. In 1909 kreeg Mary Pickford, één van de grote sterren van de stille film en later ook medeoprichtster van de befaamde United Artists-studio, al ongenode gasten over de vloer in The Lonely Villa. In de film van D.W. Griffith lokken een zootje criminelen een rijke man uit zijn huis om nadien zijn vrouw en kinderen doodleuk te bedreigen. Bekijk de kortfilm hier volledig: The Desperate Hours (1955) Nu we het toch over filmlegendes hebben: ook Humphrey Bogart heeft een home invasion-prent in zijn uitgebreide filmografie staan. In 1955 was hij te zien in The Desperate Hours geregisseerd door William Wyler. Verwacht je niet aan een bikkelharde thriller, maar een vrij braaf verhaaltje over 3 ontsnapte gedetineerden die een willekeurig huis binnendringen en de bewoners dagenlang gijzelen. Wait Until Dark (1967) Audrey Hepburn versierde zelfs een Oscarnominatie voor haar vertolking in het invasieve Wait Until Dark. Ze schittert als de blinde Suzy die haar New Yorkse appartement met hand en tand moet verdedigen. De indringers ontlokken bij haar een innerlijke kracht waarvan ze zelf het bestaan nog niet wist. Meer dan een halve eeuw later blijft de film probleemloos overeind staan en roept het aanvallen van de kwetsbare protagoniste nog steeds een tijdloze angst op. Straw Dogs (1971) Het op de boerenbuiten wat rustiger aan doen draait voor David (Dustin Hoffman) en zijn vrouw Amy (Susan George) heel wat anders uit verwacht. De idyllische droom wordt een nachtmerrie wanneer Susan brutaal verkracht wordt, gevolgd door een gewelddadige belegering van hun stulpje. Bikkelhard dus, maar dat is geen verrassing met Sam Peckinpah in de regiestoel. Black Christmas (1974) Een titel die je mogelijk niet in dit lijstje verwacht, maar een moordenaar die zich verschuilt in een huis tellen wij zonder verpinken mee bij de home invasion-films. In deze oer-slasher heeft hij het gemunt op een aantal studenten die zich voorbereiden op een vredevolle Kerstvakantie. Draait dat even anders uit … . Funny Games (1997) Zelden voelden wij ons ongemakkelijker dan bij het bekijken van Funny Games, de controversiële film van de Oostenrijker Michael Haneke. In deze angstaanjagende thriller maken we kennis met een lieflijk gezinnetje dat gegijzeld wordt door enkele goedgeklede jongemannen met gruwelijke bijbedoelingen. Haneke speelt met genre tropes en levert een verontrustend resultaat af. Niet voor tere zieltjes. Haute Tension (2003) Ook Haute Tension is geen spek naar de bek van de gevoelige kijkers. Zeker de eerste helft van Alexandre Aja’s film is ultragewelddadig, maar tegelijkertijd bijzonder effectief. Onze landgenote Cécile de France schittert als een jong meisje dat samen met haar beste vriendin een weekendje gaat spenderen op de boerderij van haar familie. Eén van de hoogtepunt uit de French Extreme wave van begin deze eeuw. Een lijstje waartussen je trouwens met Ils (Them) nog een klepper van een home invasion-film kan aantreffen. The Strangers (2008) De critici konden The Strangers destijds niet smaken, maar het publiek omarmde de film meteen. Zonder franjes of speciale effecten groeide de film waarin Liv Tyler en Scott Speedman door een aantal gemaskerde sociopaten worden geterroriseerd, uit tot een moderne horrorklassieker. Regisseur Bryan Bertino doorbrak de illusie dat je thuis een veilige plek zou zijn en de kassa rinkelde. Meerdere films in hetzelfde universum konden dan ook niet uitblijven. You’re Next (2011) Na het succes van The Strangers werden we overstelpt door home invasion-films. Slechts weinig titels kwamen in de buurt van het origineel, maar You’re Next kunnen we wel met stip aanraden. Adam Wingard, ook de regisseur van Godzilla vs. Kong-actiespektakels, en Simon Barrett lieten slechteriken in enge dierenmaskers de confrontatie aangaan met een bad ass final girl (Sharni Vinson). Mientras Duermes / Sleep Tight (2011) Hetzelfde jaar kwam uit Spanje ook een creepy film overwaaien waarin de conciërge van een flatgebouw de bewoners wel heel nauwlettend in de gaten houdt. Een heel ander type van film dan The Strangers of You’re Next, maar zeker zo angstaanjagend. Sindsdien nemen we met een bang hartje steeds een kijkje onder bed voor we gaan slapen.

Mike Flanagan, die onlangs zijn 11e speelfilm The Life of Chuck afrondde, gaat de volgende twee Exorcist-films regisseren, waaronder Exorcist: Deceiver. Er wordt gezegd dat Flanagan volledige creatieve vrijheid heeft voor dit volgende hoofdstuk in de franchise. Dat is logisch. Vorig jaar hield filmmaker David Gordon Green het voor gezien en besloot om voor een paar indies te tekenen. Na de slechte ontvangst van Exorcist: Believer, waren er berichten dat er een creatieve heroverweging zou worden gedaan voor de volgende twee films. Blumhouse is Universal nog twee Exorcist-films "schuldig". De studio betaalde 400 miljoen dollar voor de rechten van de franchise. Exorcist: Believer werd door zowel critici als het publiek de grond ingeboord en bracht uiteindelijk slechts 136 miljoen dollar op. Flanagans laatste film was Doctor Sleep uit 2019, gebaseerd op Stephen Kings opvolger van The Shining. De filmmaker wordt gerespecteerd binnen het horrorgenre, omdat hij ook Oculus Hush en Gerald's Game heeft geregisseerd. Zijn succesvolle televisieproducties omvatten The Haunting of Hill House en The Fall of the House of Usher voor Netflix.

Kristen Stewart en Oscar Isaac gaan de hoofdrollen vertolken in de vampierenthriller Flesh of the Gods van regisseur Panos Cosmatos (Mandy). Isaac en Stewart zullen Raoul en Alex spelen, een getrouwd stel dat in het L.A. uit de jaren '80 elke avond afdaalt van hun luxueuze appartement in het nachtelijk leven. Wanneer ze het pad kruisen van de mysterieuze en raadselachtige Nameless en haarfeestende kliek, worden Raoul en Alex verleid tot een glamoureuze, surrealistische wereld van hedonisme, sensatie en geweld. De film is geschreven door Andrew Kevin Walker (Se7en) op basis van een verhaal van Cosmatos en Walker. Stewart werd genomineerd voor een Oscar voor Spencer en speelde onlangs in Love Lies Bleeding van Rose Glass, die in maart werd uitgebracht door A24. Oscar Isaac is bezig aan Guillermo Del Toro's Frankenstein en heeft net Spider-Man: Across The Spider-Verse, Moon Knight en Dune achter de rug. Regisseur Panos Cosmatos is vooral bekend van de psychedelische wraakthriller Mandy met Nicolas Cage in de hoofdrol, die in première ging op Sundance en daarna in Cannes draaide.

Dat Tarot tot de verbeelding spreekt is geen understatement.  Het kaartspel is voor eeuwig en altijd verbonden aan de wereld van waarzeggers, mediums en kwakzalvers.  Toch zit er iets dieper achter al deze kaarten dan wat je zou vermoeden, en neen het zijn geen geesten. Voor de oorsprong van dit kaartspel moeten we terug gaan naar de 15de eeuw, waar het vooral hangbaar was om dit kaarstpel te gebruiken in Oost-Europa.  Net als het hedendaags kaartspel (dat een afgeleide is van de Tarot kaarten) heeft Tarot 4 kleuren, maar het spel heeft 78 kaarten ipv de gebruikelijke 52 kaarten. En welke kaarten, zo heb je de priesteres, de duivel, de toren, de maan, de magiër, de zon…kaarten die trouwens niet altijd en in ieder Tarot Deck terug te vinden waren.   Pas in de 18de eeuw wordt er gewag gemaakt van de voorspellende mogelijkheden van de Tarot kaarten en het is ook rond deze periode dat de occulte Tarot kaarten vorm krijgen. Vanaf dan is het hek van de dam en kunnen we niet alleen gezellig een spelletje spelen maar ook geesten oproepen.   In 1926 zien we al een eerste film opdoemen met een scene erin die Tarot kaarten bevat : The Magician.  Dertien jaar later verschijnt The Devil’s Daughter, een horror film waarin een waarzegster je raad het al Tarot kaarten gebruikt.  In The Great Flamarion (1946), krijgen we opnieuw te maken met waarzeggers. The 7the Victim uit 1943 is dan wel weer een pur-sang horror film met Tarot kaarten, net als het 1951 gemaakte Night of the Demon.   Zelfs Rosemary’s Baby maakt gebruik van Tarot kaarten  en Simon, King of the Witches en Mephisto’s Waltz beiden uit 1971 doen dit zelfs heel nadrukkelijk. Tarot heeft duidelijk een troef om het zo te zeggen want de films die gebruik maken van deze kaarten, het spel en het oproepen van geesten zijn niet meer op 1 hand te tellen, en daar kunnen we nu ook nog eens Tarot aan toevoegen, een nieuwbakken film uit 2024 die we samen met Kinepolis mogen voorstellen op de Horror Night.

Een trailer voor de door James Watkins geregisseerde horrorfilm Speak No Evil met James McAvoy werd onthuld tijdens CinemaCon. De film van Blumhouse draait om een familie die wordt uitgenodigd voor een weekend in een idyllisch landhuis - een droomvakantie die verandert in een psychologische nachtmerrie. Speak No Evil is gebaseerd op het scenario van de Deense psychologische horrorthriller Gæsterne van Christian Tafdrup en Mads Tafdrup. Speak No Evil verschijnt op vrijdag 13 september in de bioscoop.

A24 heeft de trailer van MaXXXine, het slotstuk van Ti West's X-trilogie, op de wereld losgelaten. In het vervolg op X en Pearl is Mia Goth's personage in het Hollywood van de jaren '80 beland in haar meedogenloze zoektocht naar roem. De eerste beelden ogen alvast veelbelovend! In MaXXXine komen we naast Goth ook Halsey, Elizabeth Debicki, Moses Sumney, Michelle Monaghan, Bobby Cannavale, Lily Collins, Giancarlo Esposito en Kevin Bacon tegen. De film komt in de zomer in de Verenigde Staten in de zalen, maar op een Belgische releasedatum is het nog wachten.

Abigail is de nieuwste aanwinst in het rijtje van vampieren die hun tanden in het sterrendom hebben gezet, maar ze is schatplichtig aan een indrukwekkend lijstje met voorgangers. Laten we eens in de rijke geschiedenis duiken van acteurs en actrices die in de gedaantes van angstaanjagende bloedzuigers nepbloed hebben geproefd. Het medium film is amper 4 jaar oud wanneer de eerste vampierenfilm wordt gedraaid en niemand minder dan filmpionier Georges Méliès kruipt in die rol. In de kortfilm Le Manoir du Diable komt hij als vleermuis aangevlogen en neemt vervolgens het gedaante van de Duivel zelf aan. Le Manoir du Diable prijkt zo in de geschiedenisboeken als de eerste horrorfilm, de eerste vampierenprent en ook de eerste maal dat we de Duivel op het witte doek zagen. Een volgende mijlpaal is de 38 minuten durende stomme film The Vampire uit 1913 van Robert G. Vignola, gebaseerd op het gelijknamige gedicht van Rudyard Kipling. We maken daarin kennis met de vrouwelijke vampier Sybil (Alice Hollister). Elke man bezwijkt voor haar verleidelijke ‘vampire dance’ en wordt zo een snelle hap voor de bijtgrage femme fatale. De term vamp waarmee we nu nog steeds een knappe vrouw aanduiden, kunnen we trouwens terug traceren naar deze film en is dus eigenlijk de verkorte vorm van vampier. Negen jaar later komen we de eerste vampierenfilm tegen die wereldwijd potten zou breken: Nosferatu. De stille film van F.W. Murnau was een ongeautoriseerde adaptatie van Bram Stoker ’s bekende novelle en de rechtbank oordeelde dat alle kopieën vernietigd moesten worden. Gelukkig ging men niet nauwkeurig te werk en overleefden een aantal exemplaren de tand des tijds. Zo kunnen we nu nog steeds genieten van Max Schreck als de bijzonder griezelige graaf Orlock. Zijn lange vingers en gepunte oren vormden uiteindelijk de blauwdruk van de huidige vampieren. Eind dit jaar schotelt trouwens niemand minder dan Robert Eggers (The VVitch, The Lighthouse) ons zijn versie van Nosferatu voor. We kijken hier alvast reikhalzend naar uit. In 1927 gaven de erfgenamen van Bram Stoker hun zege voor eerste officiële Dracula-adaptatie. Tod Browning viel de eer te beurt en in zijn London After Midnight maakt Lon ‘The man of a thousand faces’ Chaney zijn opwachting met een hoge hoed, een zwarte cape en enge puntige tanden. Een iconische look die we helaas niet meer in de originele vorm kunnen bewonderen, want een brand bij MGM vernietigde in 1965 de originelen van de film. Al draaide Browning de film in 1935 wel opnieuw onder de titel Mark of the Vampire. Browning had duidelijk de smaak te maken en stond in 1931 aan het roer van Universal ’s Dracula met Bela Lugosi als de onsterfelijke graaf. Deze versie zou Dracula vereenzelvigen met de gotische figuur zoals we hem nu kennen: een keurige geklede vampier met een zweem van mysterie en een machtige uitstraling. De vampier zou ook in de daaropvolgende decennia een populair filmpersonage blijven, zeker in de handen van het befaamde Hammer Horror. Christopher Lee werd de Dracula van dienst voor de lucratieve Britse studio en zijn vertolking bleef dicht bij de toon die door Bela Lugosi was gezet. Vanaf de jaren ’70 begon Hammer wel te experimenteren en kregen we dankzij de samenwerking met de Shaw Brothers uit Hong Kong zelfs de wilde kungfu-versie Legend of the 7 Golden Vampires te zien. In de jaren ’70 werden vampieren ook plots sexy. Toch de schaars geklede en lesbische vampieren uit Jess Franco’s Vampyros Lesbos of uit de sensuele Jean Rollin-films met spraakmakende titels zoals The Shiver of the Vampires, The Rape of the Vampire en The Nude Vampire. Ook uit onze contreien kwam er een film die perfect in dit lijstje van erotische vampierenfilms past, maar kwalitatief wel een trapje hoger staat: Harry Kümel’s Daughters of Darkness (Les Lèvres Rouges). De plot is losjes geïnspireerd op de historische figuur Elisabeth Báthory, een Hongaarse gravin die zich volgens de legendes baadde in het bloed van jonge meisje en de bedenkelijk eer heeft in het Guinness Book of Records vermeld te worden als de moordenares met de meeste doden op haar naam. We mogen ook zeker Blaxploitation niet over het hoofd zien. In dit subgenre van de exploitatiefilms dat aanvankelijk voor een zwart publiek werd gemaakt, dook in Blacula en het vervolg Scream Blacula Scream een zwarte versie van Dracula, uitstekend vertolkt door William Marshall, op. In de eighties zwermden de vampieren alle richtingen uit. In The Lost Boys werden ze opeens jeugdig en hip, zelfs het bloed ging er van glinsteren, terwijl ze in Near Dark in een westernstijl aannamen. Tobe Hooper stuurden ze in Lifeforce zelfs naar space en Fright Night speelde met de klassieke tropes van het vampierengenre. Dracula liet zich in dit decennium niet veel zien, al maakte hij ewel en gesmaakt optreden in The Monster Squad, een entertainend eerbetoon aan de klassieke Universal Monsters. Vanaf de jaren ’90 werden de vampieren opeens ook prijsbeesten. Zo mocht Francis Ford Coppola 3 Oscars afhalen voor zijn kijk op Bram Stoker’s Dracula en kon Neil Jordan met zijn Interview with the Vampire een aantal keer aanschuiven tijdens een gala-avond. De vampieren waren ook niet meer weg te denken uit de popcultuur dankzij succesvolle franchises zoals Buffy the Vampire Slayer, Blade en Underworld. En dan moest het absoluut commerciële hoogtepunt nog komen met The Twilight Saga aan het begin van de 21ste eeuw. De Twilight-films vielen bij vele horrorfans niet in de smaak, maar zij konden zich dan weer laven aan het Zweedse Let the Right One In. Een knappe film over de bijzondere vriendschap tussen een eenzame jongen en een mysterieus vampierenmeisje. Een frisse invalshoek en datzelfde kunnen we zeggen over het hilarische What We Do in the Shadows. Jemaine Clement en Taiki Waititi gunnen de kijker in deze mockumentary een blik in het dagelijkse leven van 3 vampieren. Het afgelopen jaar waren zowel The Last Voyage of the Demeter als Renfield nog in onze bioscopen te bewonderen en suckers voor vampierenfilms moeten niet wanhopen, want naast Nosferatu staat ons dit jaar nog een reboot van Blade te wachten en ook Salem Lot’s (Stephen King) wordt opnieuw uit de graftombe gelaten. Laat het bloed maar vloeien! Nog niet verzadigd? Je zal geen daglicht meer zien als je deze lijst met bijna 1000 vampierenfilms begint en zelfs als je je beperkt tot alle Dracula-varianten ben je al vele dagen zoet.

Dracula is bij ons zowat de bekendste vampier, op de voet gevolgd door Nosferatu.   Terwijl de laatste zowat de meest originele is uit onze mythologie (Bram Stroker, maakte gebruik van dit woord en deze legende) gaat het verhaal van de vampier op voor gans de wereld.   De typische legende van een bloedzuigende wezen is niet iets dat eigen is aan Roemenië maar dat je overal ter wereld wel terug kan vinden, zij het in ietwat andere vormen. Laten we maar eens starten in de Balkan, daar heb je de Wurdalac, Wilkolak, Vulkodlac en nog tal van variaties.  Dit mythisch wezen leunt in eerste instantie dicht bij de weerwolf aan, maar is geassocieerd met de in de Griekse folklore voorkomend wezen de vrykolakas en de uit Bulgarije afkomstige vǎrkolak. Een menseneter met een oog dat vooral bloed zuigt en ondood is. Aan de andere kant van het de wereld, en met name dan richting Azië, zijn er ook heel wat bloeddrinkende wezens terug te vinden in de folklore.   Te beginnen in Indië waar we er eentje vinden die ons wel heel erg doet denken aan vleermuizen.  De Vetala is een ondood wezen dat ondersteboven aan een boom hangt op begraafplaatsen.  In de Fillipijnen heb je de de Manananggal een vampier-achtig wezen dat op jacht gaat naar zwangere vrouwen en ook uit de Filipijnen afkomstig is de wakwak, een vogelachtige vampier met vleugels zo scherp als messen.  De Wakwak kan in tegenstelling tot de manananggal en ekek (een andere uit de regio afkomstige vampier-achtige) het hoofd van de romp niet scheiden. Dat ze in de filipijnen heel wat fantasie hebben mag duidelijk zijn, want ook de sigbin kan je onder de vampier-achtigen plaatsten.  Het wezen loopt achterste voren, met het hoofd tussen de poten, kan zich onzichtbaar maken en is ook een bloedzuiger. Japan heeft dan weer een bloedzuigende vos, De Kitsune. Maar ook bloedzuigende katten zijn niet vreemd aan de Japanse folklore.  In Maleisië heb je dan de Penanggalang die net zoals manananggal uit de Filipijnen het hoofd en het spijsverteringstelsel van de romp kan scheiden. Ook Zuid-Amerika heeft enkele varianten. Van de Peuchen (een vliegende, slangachtig wezen) uit Chili tot La Tunda uit Columbia.  Allen hebben ze gemeen dat ze mensen in de val lokken om hun bloed te drinken. Abchanchu, de hulpeloze reiziger, doet z’n ding dan in Bolivië. En wie dacht dat er naast Blacula en Blade geen vampieren met Afrikaanse roots waren, heeft het wel degelijk mis.  West-Afrika heeft het dikwijls over de obayifo een vampier-achtig wezen en heel concreet vind je er eentje terug in Ghana; de Adze,  Dit wezen is geen vleermuis maar een vuurvlieg maar net zoals onze vampieren veranderd het in een mens wanneer ze bloed zuigen. Er zijn wereldwijd nog veel varianten te vinden al dan niet gelijkend op onze folklore. Maar om af te sluiten gaan we nog eens terug naar Roemenië, waar er naast de typische vampier uit Transylvanië ook nog andere soorten zijn. De Strigoi is er zo eentje net zoals de Pricolic, al heeft deze laatste altijd de gedaante van een grote hond. Dat mensen dit soort fantasie en folklore in hun midden opnemen is uiteraard één ding, maar dat ze zover gaan dat ze het ook echt geloven is iets anders.   Zo vindt men in de Balkan af en toe graven terug waarin er een stok door het lijk gestoken is ter hoogte van het hart, dit is een gebruik dat nog steeds hangbaar is om te voorkomen dat een dode terugkeert als vampier.  Maar helemaal gek werd in 2017, toen werd een koppel Vlamingen in Malawi belaagd door meer dan 200 vampieren jagers.Hun bleke huid had uiteraard hen verraden. Credits afbeeldingen : Onbekend

Sinds 2024 is Razor Reel ook op SOONER terug te vinden! ​ SOONER is een hybride streamingplatform (abonnement + pay-per-view) dat een alternatieve kijk biedt op onafhankelijke cinema uit België, Europa en daarbuiten. SOONER biedt een rijke catalogus van films, van klassiekers tot minder bekende pareltjes, van recente releases tot culthits, maar ook korte films en documentaires. ​ Op SOONER vind je ook heel wat genre films terug, met een nadruk op hedendaagse Vlaamse en Europese onafhankelijke cinema. Sommige films zijn reeds klassiekers, anderen bleven vaak onverdiend onder de radar of te kort in distributie. ​ Ontdek nu onze Razor Reel collectie op SOONER! Wij presenteren een selectie van genre film pareltjes die tijdens de voorgaande edities van het festival te zien waren!

Scott Derrickson gaat voor Universal Pictures een bewerking maken van Davis Grubb's roman The Night of the Hunter uit 1953, op basis van een script dat hij schreef met C. Robert Cargill. The Night of the Hunter draait om Harry Powell, een seriemoordenaar die zich voordoet als predikant en met een weduwe trouwt om toegang te krijgen tot het verborgen fortuin van haar overleden man. Powells stiefkinderen, John en Pearl, worden het doelwit van zijn meedogenloze achtervolging terwijl hij op zoek is naar het geld dat door hun vader verborgen werd gehouden. Eerder werd het boek bewerkt tot een film in 1955. Charles Laughton regisseerde het invloedrijke werk met Robert Mitchum in de hoofdrol. Naast The Black Phone en Doctor Strange heeft Derrickson onder andere Deliver Us from Evil, Sinister, The Day the Earth Stood Still en The Exorcism of Emily Rose geregisseerd.

Donderdag werd het volledige programma van het BIFFF (BRUSSELS INTERNATIONAL FANTASTIC FILM FESTIVAL) bekend gemaakt. Wij zijn alvast enorm onder de indruk van het programma (meer info: https://www.bifff.net/program/) en kijken uit naar het festival dat zal plaatsvinden van 9 april tot en met 21 april @ Paleis 10 (Heizel, Brussel). Als bevriend fantastisch filmfestival mochten wij ook dit jaar onze "Razor Reel Crush" uit het programma kiezen en deze film zetten we uiteraard graag in de kijker. Onze keuze is gevallen op "Sleep" (Jason Yu). Volgens Bong Joon-Ho is "Sleep" één van de meest unieke horrorfilms die hij in de afgelopen 10 jaar gezien heeft en dit kunnen wij alleen maar beamen! In "Sleep" volgen we Soon-jin en Hyun-su die net getrouwd zijn en het leventje leiden dat we doorgaans associëren met de tortelduifjes op het einde van een Hugh Grant-film. Samen met hun schattig keffertje Pepper, leven ze in perfecte symbiose met elkaar. Geen enkel wolkje aan de lucht van het koppel. Althans, toch niet overdag… Want ’s nachts begint Hyun-su zich nogal vreemd te gedragen. Eerst met praten in zijn slaap, wat gemakkelijk door de vinger te zien is. Daarna, al ietsje vervelender, met toertjes slaapwandelen. De ene nacht zijn die vies, wanneer hij bijvoorbeeld de frigo plundert met de subtiliteit van een neushoorn, de andere nacht dan weer potentieel dodelijk, wanneer hij uit het raam wil springen. En soms ronduit afgrijselijk, wanneer hij Pepper met huid en haar oppeuzelt… Maar Soo-jin, als échte krijgster der liefde, geeft niet meteen de brui aan haar huwelijk, ondanks het gebrek aan slaap. Op het programma: een slaapkliniek en een nachtelijke dwangbuis voor de toekomstige papa. En oh ja, want dat zijn we nog vergeten te vermelden: Soo-jin is hoogzwanger en ziet haar baby liever niet eindigen als middernachtsnack van manlief… "Sleep" is een fantastische film die je moet gezien hebben en die vorig jaar reeds hoge ogen scoorde tijdens "La Semaine de la Critique" (Cannes Film Festival 2023) alsook geprogrammeerd werd tijdens het Toronto International Film Festival (Midnight Madness). Een must see dus! Ben je benieuwd naar de trailer? Bekijk die dan hier: "Sleep" wordt vertoond op dinsdag 16 april om 18u30. Meer info: https://www.bifff.net/product/sleep/