Amer

Met recht een bejubelde ode aan de Italiaanse genrefilm, de Giallo. Door de film heen volgen we Ana op drie cruciale tijdstippen in haar leven. Als kind, puber en jonge vrouw, wat zich vertaalt in 3 segmenten. Het eerste deel, met Ana als kind, vind ik persoonlijk het sterkste deel van de film. Overgoten met sfeer en surrealisme waarin de extreem knappe shots je om de oren vliegen, maar al te vaak overgoten met sublieme belichtingen welke je meteen naar de gloriedagen van Bava of Argento weet te brengen. Het tweede segment deed me echter helemaal niks. Erger nog, de experimentele shots tijdens het achterna rennen van de bal werkte op m'n zenuwen, dit waar ik 10 minuten eerder nog met gesperde ogen volop zat te genieten van al dat moois. Gelukkig bracht het laatste deel alweer de geleden schade in vergetelheid door het Giallo gedeelte en vooral het obligatoire scheermes aan het verhaal toe te voegen. Na de fantastische finale start de aftiteling met Stelvio Cipriani's "La Polizia Sta A Guardare", waarbij ieder haar gegarandeerd overeind gaat. Wat een einde!!! Kortom, deze "ervaring" dat ze tot Amer hebben gedoopt is verplichte kost voor liefhebbers van de Italiaanse klassiekers.