TEZUKA’S BARBARA

Een muziekgenre vergelijken met een film is niet altijd een goed gegeven, maar deze film is de uitzondering op de regel. Tezuka’s Barbara dat is het equivalent van Hard Bob Jazz. Niet alleen omdat de score volledig in de jazz wereld zit, maar vooral omwille van de verfilming, aan de hand van Christopher Doyle die we nog kennen van 2046).

Barbara is een mysterieuze jonge maar nutteloze vrouw die rondhangt in het station van Shinjuku. Als de beroemde schrijver Yosuku Mikaru haar op een avond meeneemt naar zijn huis vind hij in deze schoonheid zijn Muze. Barbara komt en gaat in het leven van Mikaru en maakt dat andere relaties niet echt evident zijn. We zijn nooit echt zeker of Barbara wel echt bestaat of een hersenschim is, want telkens je overtuigd bent van het ene, komt het andere in beeld, maar dat deze film een kleine klassieker in wording is kan zal je achter niet kunnen ontkennen. Razor Reel Edge in hart en nieren.